Հղիների հերպես/հղիության պեմֆիգոիդը (pemphigoid gestationis, herpes gestationis) մաշկի հազվագյուտ ինքնաիմուն հիվանդություն է, որը բնութագրվում է ուժգին քորով և բշտիկներով, որոնք առաջանում են միայն հղիության ընթացքում:
Թերթաձեվ բշտախտ եվ նրա կլինիկական ձեվերը Թերթաձև բշտախտը (ԹԲ; էքսֆոլիատիվ բշտախտ; pemphigus foliaceus) ներվերնամաշկային աուտոիմուն մաշկախտերի ամենաչարորակ կլինիկական ձևերից է, որը բնորոշվում է մաշկի տարածուն ախտահարումով, զարգացման դրամատիզմով, դեսմոսոմների անդրթաղանթային (դեսմոգլեին-1, դեսմոկոլին) և պլակինային (դեսմոպլակին) գլիկոպրոտեինների դեմ շրջանառող IgG-ինքահակամարմինների արտադրությամբ [1, 2]։ ԹԲ-ն առաջին անգամ նկարագրել է Պ. Կազենավեն 1844 թ.-ին [1-3]։ Հիվանդության առաջնելույթը դիտարկվում
Էրիթրոդերմիայի ախտորոշման ժամանակակից մոտեցումները Երևանի Մխիթար Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարան Ներածություն Էրիթրոդերմիայի վերաբերյալ աշխատանքները սահմանափակ են, իսկ ախտորոշման ալգորիթմ, որպես այդպիսին, գոյություն չունի։ Կան, անշուշտ, համապատասխան ախտանիշներ- տարբերանշաններ, համապատասխան հետազոտություններ, որոնք բավարար չեն ախտորոշման և առավել ևս տարբերակիչ ախտորոշման համար։ Բանն այն է, որ կլինիկական ախտորոշման ճշգրտությունը 50%-ից ավելին չէ (չի համապատասխանում վերջնական ախտորոշմանը
Սնեդդոնուիլ-Կինսոնի սուբկորնեալ պուստուլոզ Սահմանումը Սնեդդոն-Ուիլկինսոնի ենթաեղջերային պուստուլոզը (ՍՈՒԵՊ, subcorneal pustular dermatosis Sneddon—Wilkinson) հերպեսանման ներվերնամաշկային մաշկախտերի շարքի` մաշկի խրոնիկական կրկնվող հիվանդություն է։ Հաճախ հիվանդանում են կանայք 30–60 տարեկանում։ Կլինիկան ՍՈՒԵՊ-ը դրսևորվում է ենթաեղջերային, մոնոմորֆ, ոչ մեծ չափերի (մինչև 1,5 սմ տրամագծով), մակերեսային ձևաբանական տարրերով` ֆլիկտեններով (թառամած ծածկով, շճաթարախային պարունակությամբ բշտեր, որոնք չորանում են` առաջացնելով կեղևներ, որոնց
Բնորոշումը Դյուրինգի հերպեսանման մաշկաբորբը (ԴՀՄ, dermatitis herpetiformis Duhring, առաջին անգամ նկարագրել է Լ. Դյուրինգը 1884-ին) ձեռքբերովի ինքնաիմուն ենթավերնամաշկային բշտային մաշկախտ է (ԻԵԲՄ), որը, որպես օրենք, զարգանում է գլյուտենզգայուն էնտերոպաթիայով տառապող անձանց շրջանում և բնորոշվում է յոդի պատրաստուկների նկատմամբ գերզգայունությամբ, բուն մաշկի պտկիկային շերտում IgA-հակամարմինների հատիկային նստեցումով և այլն [22, 23, 153, 155]։ Համաճարակաբանությունը ԴՀՄ-ն հաճախ
Գծային Ig-A մաշկախտ Բնորոշումը Գծային IgA-բշտային մաշկախտը (գծային IgA-հիվանդություն) ձեռքբերովի ինքնաիմուն ենթավերնամաշկային բշտային մաշկախտ է (ԻԵԲՄ), որը բնորոշվում է դերմո-էպիդերմալ միավորման շրջանում՝ հիմքային թաղանթի ամբողջ երկայնքով IgA-հակամարմինների համասեռ և գծային կուտակումով [5, 54, 142, 173]: Համաճարակաբանությունը Առաջին անգամ գծային IgA-բշտային մաշկախտը նկարագըրվել է 1901-ին, սակայն որպես ինքնուրույն հիվանդություն հերպեսանման մաշկախտերից առանձնացվել է 1979-ին [127, 129]:
Բնորոշումը Սպիացող պեմֆիգոիդը (ՍՊ, pemphigoid cicatricalis, լորձաթաղանթների բարորակ պեմֆիգոիդ) խրոնիկական, ոչ լիարժեք ախտադադարներով ընթացող աուտոիմուն ենթավերնամաշկային բշտային մաշկախտ է (ԱԵԲՄ), որը դրսևորվում է մաշկի (բշտիկաբշտային տարրեր, նրանց տեղում` ատրոֆիկ սպիներ) և լորձաթաղանթների (85% դեպքերում, խոր բշտեր, էրոզիվ-խոցային տարրեր, սպիական-կպումային օջախներ) ախտահարումով [122–124]։ ՍՊ-ն իմունաախտաբանորեն բնորոշվում է հիմքային թաղանթի երկայնքով IgG-հակամարմինների նստեցումով (ուղիղ ԻՖՌ) և ամենատարբեր
Սահմանումը Լևերի բշտային պեմֆիգոիդը (ԼԲՊ, bullous pemphigoid Lever, ոչ ականթոլիտիկ բշտախտ և այլն, 1953-ին եզրույթն առաջարկել է Վ. Լևերը` առանձնացնելով հասարակ պեմֆիգուսից) ձեռքբերովի աուտոիմուն ենթավերնամաշկային բշտային մաշկախտ է (ԱԵԲՄ), որը իմունաձևաբանորեն բնորոշվում է հիմքային թաղանթի երկայնքով IgG-հակամարմինների (IgG4-ենթադաս) և կոմպլեմենտի C3-բաղադրիչի գծային նստեցումով [5, 16, 17, 52, 108, 155]: Համաճարակաբանությունը ԼԲՊ-ն աուտոիմուն բշտային մաշկախտների մեջ